Geçmişlerinde meydana gelen bir cinayet davası nedeniyle kalpleri yaralı bir adam ve bir kadın. Adam bir dedektif ve kadın popüler olma yolunda ilerleyen bir oyuncu...

Do-Jin (Jang Ki-Yong) ve Jae-Yi (Jin Ki-Joo) lise yıllarında tanışırlar. Ünlü bir oyuncunun kızı olan Jae Yi başlangıçta Seul'den ailesiyle birlikte bu sayfiye yere yerleşmeye gönüllü değildir. Ama  Do Jin'l ilk gördüğü andan itibaren ondan hoşlanır. Dojin kasabada biri kız diğeri erkek iki kardeşiyle yaşamaktadır. Belalı, kavgacı ve serseri abisinin aksine nazik, hoş bir gençtir. Her ikisi de birbilerinin ilk aşkıdırlar. Ancak delikanlının babası (Heo Jun-Ho) seri cinayetler işleyen soğukkanlı, psikopat bir katildir ve Jae-Yi'nin anne-babasını öldürür. Kaderleri böyle çizilmişken ikisinin yollarının ayrılması da kaçınılmazdır. 

 

 
Yıllar sonra Do-Jin iğneleyici bakışlara rağmen adalet saflarında yer almaya kararlı şekilde var gücüyle çalışır. Amacına da ulaşır. Artık dedektif olarak çalışmaktadır. Bu, babasının yaptıklarına bir çeşit kefaret arayışı gibidir. Jae-Yi, ise annesinin yolundan gitmekte oyuncu seçmelerine katılmaktadır. Ancak ailesinin ölümünden beri travma sonrası stres bozukluğu yaşamakta bu da kimi zaman rol sürecinde zorluk yaşamasına neden olmaktadır. Tam da o günlerde hapishanede günlerini sayan Yoon Hee-Ja cinayetlerini anlattığı bir kitapla yeniden günden olur. Herşey yeniden tazelenir. Acılarda... 

 

 

Hikayenin arka plan hissi ilginçti. Flowers Of Evil'ı da sevme nedenim buydu sanırım. Şimdiye kadar bir sürü polisiye yapım izlemişliğim var. Özellikle bazılarında aklıma bir soru gelirdi. Yani karakter, seri katilin oğlu ya da kızıysa geride kalan olarak onun hayatı ne hale gelir? Cinayetleri işleyen kişi gibi yaftalanır ve dışlanırlar. Herkes pisikopatlığın genetik mi olup olmadığını anlamak için gözüü diker vs. Peki bu ikisi için bir mutlu son mümkün mü? 

 

 

 

Genç oyuncular Nam Da-Reum ve  Ryoo Han-Bi gelecek vaadeden yüzlere sahipler. Nam Da-Reum'ı kaç sene önce Shark'da izlemiştim ki o zamandan beri hoşuma gider. Bakışları çok içten. İnsanın içini ısıtan cinsten.

 

 

 

Başrole o aptal saç modelini çok mu aradılar nedir? Gençliği gayet normaldi. Şimdi ise sosyopat gibi duran bir surat ifadesiyle geziniyor. Yaşadıkları sonrasında mı bu bu portreye bürüdüler bilemiyorum ama bana çok itici geldi.

İş ve tez arasında boğulmuşken ara vererek izleyip bu anlamda biraz harcadığım bir dizi ile bloga geri döndüm. Sabırsızlıkla bekliyordum çünkü Ji Sung son dönem favori oyuncum haline gelmiş durumdaydı. Biraz fantastik ama günlük yaşamın ağır bastığı durağan bir hikayesi vardı. Belki de bu yüzden yavaş devam etmek kayıp hissettirmedi. Ama açıkçası daha iyi birşeyler bekliyordum. Bir parça hayal kırıcı oldu diyebilirim. Gelelim hikayesine. Joo-Hyuk (Ji Sung)  ve Woo-Jin (Han Ji-Min)  severek evlenmiş bir çifttir. Ancak beş yılın ardından iki küçük çocuklarıyla geçim derdine gömülmüş ve biribirlerini hatta kendilerini bile unutmuş durumdadırlar. Akşam saatleri çoğu zaman kavga ile noktalanır.


Tüm bu hengamenin içinde iş dönüşü metroda bir akşam pejmürde adamdan birkaç bozukluk alan Joo-Hyuk her zaman gittiği rotanın bozuk para gerektiren bir geçiş noktası olduğunu görünce şaşırır. Az önce edindiği paralardan birini para haznesine fırlatır. Daha sonra sonra gözünü açtığında kendini kolej dönemine geri dönmüş halde bulur. Yine eskisi gibi gençtir. Hayatını yeniden yazabileceğini fark eder ve karısıyla tanıştığı o günün gerçekleşmesine engel olur. Yeni yaşam çizgisi değişir. Okulda kendisine hayran zengin aile kızı  Kang Han-Na ile evlidir. Herşeyin mükemmel olduğunu düşünür. Ancak çok geçmeden yaptığı seçimi sorgular hale gelecektir